Fazla zamanınız olmadığında atınıza nasıl bakıyorsunuz?

Birkaç gün önce bir tanıdığım atlarıyla yeterince vakit geçirememekten yakınıyordu.

Onları evde tutabilmeyi çok istediğini ama onlarla ilgilenecek zamanı nasıl bulacağını bir türlü anlayamadığını söyledi.

Şehirde nasıl çalıştığını ve hafta sonları bir saatlik günlük işe gidip gelme ve sosyal sorumluluklarla atların acı çekeceğini hissettiğini açıkladı.

Ona kocam ve benim çiftlikten (işe gidip gelmek arasında) günde en az on saat uzakta olduğumuzu ve atlarımın bu yüzden hiçbir şey yaşamadığını düşündüğümde, bana nasıl yapacağımı sordu.

Çok fazla zaman harcamadan atlarımıza nasıl bakılır:

Şimdi, iki şeyi aklında tut –

1. Sadece üç atımız var.
2. En başından beri, çiftliğimizi mümkün olduğunca verimli ve zaman açısından verimli olacak şekilde kurduk.

Yaklaşık otuz yılımı at ahırlarında şu ya da bu biçimde çalışarak geçirdim. Ahırı bu kadar temiz ve saat gibi çalışır durumda tutabildiğim için kendimle her zaman gurur duydum.

Aşırı duyarlıyım, çalışkanım ve temelde konu at yetiştirmeye gelince biraz tutucu olduğum anlamına gelen diğer tüm “çirkin” kelimeler.

Ama olay bu. Atlarınızı eve getirdiğinizde ve bağımsız olarak zengin değilseniz (okuyun: söz konusu atları alabilmek için her gün işe gitmeniz gerekir), üstesinden gelmeniz gereken birkaç şey vardır.

Örneğin, günün geri kalanına başlamadan önce ahırı tamamen temizleme ve kurutma fikri (tabii ki çok erken kalkmak istemiyorsanız veya öğleden önce işe gitmek zorunda değilseniz veya Cumartesi).

Kusursuzca işletilen bir ahırın neye benzediğine dair kafanızdaki o resmi bırakmalısınız. Atlara bakmak için dünyada her zaman (hatta günde birkaç saatten fazla) zamanınız olmadığında, önceliklerinizi ve zamanınızı en iyi nereye harcayacağınızı belirlemelisiniz.

Bütün tahtaya bakmalısın. Neyin “gerekli” olduğuna ve neyin “ihtiyaç” olduğuna ve atınız için neyin en iyi olduğuna ve sizin için neyin en iyi olduğuna karar verin. Ayrıca, ilk etapta atınızı neden eve getirmek istediğinize uzun ve sert bir şekilde bakmanız gerekir.

İlkel koşullar altında binip antrenman yapabilecek ve atınızı profesyonelce yönetilen bir ahırda yaşatabilecekseniz, belki de onu eve götürmeyi (veya zenginlerle evlenmeyi) düşünmelisiniz.

Ama eğer uyanmak istemediğin içinse. daha fazla. gün. Atınıza günaydın öpücüğü vermek için kovalarınızı pijamalarınızla ahıra çekemeseniz de, hayalinizi gerçekleştirmenizi sağlayacak bazı kararlar almaya hazırsınız (ve bu, tezgahları temizlememek anlamına geliyorsa). işten sonraya kadar) – Bununla gerçekten iyi olmalısın .)

Tüm kutuları işaretleyin:

Ahır ve mera tesisimizi planlamaya başladığımızda ciddi bir şekilde düşündük. Hayatımızın gerçekte nasıl görüneceğini ve atlarımızın kendilerine bakacakları günde on veya daha fazla saat boyunca güvenli ve rahat olacaklarından nasıl emin olabileceğimizi anladık.

Atlarımızın sağlıklı ve mutlu olması için ihtiyaç duyduğumuzu düşündüğümüz her şey için aklımızda bir kontrol listesi vardı, bu yüzden oradan başladık:

1. Yemekler
2. Su
3. Barınak
4. hareket etmek için oda
5. arkadaşlık

Daha sonra, çiftliğimizin nasıl görünmesi gerektiğine dair genel bir görüş elde etmek için onu bu bileşenlere ayırdık.

Yemekler

Connemara’nın midillisi olmadan önce, Stella (ve onun zavallı, ülsere meyilli küçük göbeği) birkaç yıl önce hayatıma girmeden önce, atların “otlatma” seçeneğine sahip olmasının ne kadar önemli olduğunu pek fark etmemiştim. gerçek çim veya ücretsiz saman) her zaman.

Bu ihtiyacı karşılamak için, tüm gün otlatmalarına izin vermenin bir yolunu bulmamız gerektiğini biliyorduk.

Bu, nihayetinde, yuvarlak veya kare balyaları barındırabilen çok güvenli ve çok dayanıklı bir çift saman besleyicinin inşasına ve verimli mera geri dönüşümüne yönelik birçok araştırmaya yol açtı.

Su

Bu kişinin düşünmesine gerek yok. En büyük sorun tabii ki kışın oldu. Kanada’da yaşıyoruz, bu nedenle Aralık’tan Nisan’a kadar kovalarca katı donmuş su bizim için bir gerçek.

Bu nedenle, dışarıdaki sıcaklık ne olursa olsun atların suya erişimini sağlamak için ısıtmalı kovalara ve bazı yüksek kaliteli, dayanıklı uzatma kablolarına yatırım yaptık.

Barınak

Çiftliğimizi satın aldığımızda yaptığım ilk şey, yıllardır yaptığım ahır planlarından kurtulmak oldu. Hepsi, ahırın içindeki merkezi araba yoluna açılan tezgahlarla birlikte “tipik” ahırınızı hayal etti.

Günde on saat bir saatliğine uzakta olacaksak, atların hava durumuna ve tercihlerine göre kendilerini içeri ve dışarı atabilmelerine ihtiyacım var.

Kabin kapıları (açık kalacak) doğrudan padoğa açılan küçük, istikrarlı bir kulübe sırasının düzenine karar verdik. Bu sayede atlar soğuk yağmura veya sıcak güneşe yakalanmazlar.

hareket etmek için oda

Benim için atlarıma verebileceğim en önemli şeylerden biri istediğim gibi hareket edebilecek alan. 24 yaşındaki ve artrit hastası olan kısrağımız Sunny, istediği gibi gelip gidebilmekten gerçekten faydalandı.

Ama bunun yanı sıra, bütün gün etrafta olmak, at içgüdüsüne derinden kök salmış bir şey ve benim için, mecbur olmasaydım bu yeteneği atlarımdan almak mantıklı olmazdı.

Tezgahlardan erişilebilen bir “kurban alanı” inşa etmek için yola çıktık (örneğin, küçük bir alanda çimenleri çamursuz bir alana dönüştürmek için feda ettik). Atlar kışlarını burada geçirirler (ilkbaharın başlarında ve sonbaharın sonlarında genellikle çamurlu omuz mevsimlerine ek olarak).

Altmışa yüz yirmi fit boyutlarında ve ahırdan hafifçe uzaklaşıyor. Çok fazla sıkı çalışma (ve farklı boyut ve şekillerde tonlarca çakıl) sayesinde, alan artık tüm yıl boyunca çamursuz.

Daha sonra kalan iki dönümlük çimenli alanı altı küçük ot meraya böldük, böylece atların ilkbahar sonundan sonbahar başlarına kadar ince otlarla beslenmesine izin vererek dönüşümlü otlatmayı kullanabilirdik.

Kapıların ve ana araba yolunun akıllıca yerleştirilmesi sayesinde, kurban alanına herhangi bir çim meradan erişilebilir, bu da atların barınak ve su için ahırlarına her zaman erişebileceği anlamına gelir.

Çok fazla iş oldu, ancak artı tarafta, mayıs ortasından ekim ortasına kadar saman beslemek zorunda değiliz.

arkadaşlık

Atlar sürü hayvanlarıdır ve diğer atların (veya en azından diğer hayvanların) eşliğinde hayatta kalmaları gerektiğini düşünmüyorum.

Onları eve götürdüğümüzde iki atımız olduğu için şanslıydık ve daha sonra üçüncü bir at ekleyebildik. Tek bir atım olsa sınıra binerdim ya da bir arkadaşımdan refakatçi at ödünç alırdım.

Günlük programımız:

En uygun günlük programı bulmamız biraz zaman aldı. Atları eve ilk getirdiğimizde büyük bir uyum vardı. Üniversiteden önce arka bahçemde atım yoktu ve kocam atlar konusunda oldukça acemiydi.

Neyin işe yarayıp neyin yaramadığını belirlemek için uzun bir deneme yanılma süreciyle yola çıktık.

Bir şeyleri sallamaya başladığımızda, bahçe işleri için altı parçalı bir çalışma gündemi bulduk.

Özellikle kış aylarında havanın 10’un altına düştüğü ve siz eve gelmeden çok önce havanın karardığı o gecelerde, kafanızda yapacak bir kontrol listesi olması çok daha kolaydır:

• buğday
• halılar
• o tarafta
• Su
• kiosklar
• otlak

Bu özel düzenleme bizim durumumuzda iyi çalışıyor ve bundan sapmama eğilimindeyiz, tabii ki yazın kıştan daha kolay ve hızlı olması, halı ya da samanla uğraşmamız gerekmediği için.

Ayrıca, yaz aylarında, atların hepsi işlerini tarlada yapma eğilimindedir ve biz her gün tarlalardan gübre toplarken , bu hala ahırları temizlemekten daha kolaydır.

Bu benim tipik bir kış günü programım, kış aylarında eşyalarımın donmasını önlemek için neredeyse tüm malzemelerimin evimizin bodrumunda tutulduğunu düşünürsek; Ayrıca evin suyunu bodrumdan gelecek şekilde alıyoruz – büyük su kaplarını bir gece önceden doldurup ertesi güne hazırlıyoruz.

Bu yüzden ahıra gitmeden önce mısır gevreğini karıştırıyorum, su kaplarını, mısır gevreğini ve kilimleri (değiştirdiyseniz) arabaya koyuyorum ve ahıra sürüklüyorum.

Sabah ahırları (5:15 – 06:00)

1. Tahıl yemi (atları ahırlarına gitmeleri ve sakince tahılın gelmesini beklemeleri için eğittik); Herkes mısır gevreğini yedikten sonra, Stella’nın içeri girip Sunny veya Keogh’u kahvaltısından kaçırmaması için kapıları kapatın.
2. Halıları değiştirme – Bunu tahıldan hemen sonra yapıyorum, böylece Sunny ve Keogh hala kabinlerindeyken halledebilirim. Aksi takdirde, kendimi karanlık 0-30’da ringin etrafında onları kovalarken buluyorum, ki bu eğlenceli değil.
3. Samanı koyun – Üç atımız günde yaklaşık iki buçuk balya samandan geçer. Çoğu, dışarıdaki saman besleyiciler arasında bölünür ve ardından her durakta 2 ila 3 cips (hava durumuna bağlı olarak) koyarım. Barınak ve yemek arasında seçim yapmak zorunda kalmalarından hoşlanmıyorum ve daha da kötüleştikçe içeride daha fazla saman bırakıyorsunuz.
4. Evden çıkardığınız kaplardan suyu doldurun .
5. Kabinleri düzenleyin . Sabahları dışarı çıkmıyorum – düzgün bir iş yapmak için zaman yok ve el arabasını karanlıkta boşaltmayı sevmiyorum çünkü her zaman geyik, rakun ve hatta ara sıra vahşi yaşam gibi bazı arka plan vahşi yaşamlarından rahatsız oluyorum. kirpi. İnanın güneş doğmadan oraya gitmemek daha iyidir. Ama aynı zamanda öğleden sonra uykularında atların üzerlerinde yatarak yatağın geri kalanına sıkıştırdığı dışkı yığınlarıyla eve gelmekten de hoşlanmıyorum. Bunun yerine, yatağı bir köşeden çekip bariz olan tüm kompostu oraya atıyorum. Kazmaya gitmiyorum, çiş noktasını da bu noktada hareket ettirmiyorum. Gübreyi kabinden takip etmelerini ve üzerinde yatmalarını engellemek yeterlidir.
6. Helisel torbaları hızla ayarlayın . Yine, el arabasından inmiyorum bile. Yemliklerden düşen tüm samanları geri koyuyorum ve yemliklerin yakınında herhangi bir kompost yığını varsa, onları yoldan çekiyorum ki atlar samanı yerken içlerinde durmasın. Gün boyunca.

Sabah ahırları için kendime kırk beş dakika izin veriyorum. Muhtemelen biraz daha kısa sürede halledeceğim, ama sevişme, endişelenme ve samanı yiyen atları dinlemeye zaman ayırıyorum ve her şey gerçekten iyi gidiyor.

Akşam ahırları (5:30 – 19:00)

Kocam ve ben çoğu gün çalışmak için araba paylaşıyoruz. Saat dörtte beni alıyor, bu da bizi beşe doğru eve götürüyor. Ahırda giyinip kedileri beslediğimizde, genellikle 5:30 civarında ahıra gideriz.

Esasen sabahki rutinin aynısını (tahıl, halı, saman, su, ahır, otlak) ve ayrıca tüm tezgahları kürekle, otlakları titizlikle seçerek takip ediyoruz.

Hubby’nin akşamları yardım etmeyi sevdiği için çok şanslıyım. İkimiz ile her şeyi yaklaşık bir saat içinde halledebilirdik (yine atları yenmek için zamanı düşünürsek).

Akşam işlerini kendim yaparsam, bir buçuk saat, bazen de atlar kötü hava nedeniyle veya başka bir nedenle gün içinde ahırlarda çok zaman harcıyorsa biraz daha fazla sayarım.

Yani günde üç saat veya daha azı atlarımızın tüm temel ihtiyaçlarını karşılıyor. Geriye dönüp baktığımda, onları diğer kulübelerde süreceğime baktığımda, her gün onları ziyaret etmek için kulübeye gitmekten çok daha fazla zaman harcayabilirdim.

O zamanlar sadece Sunny ve Stella’mız vardı, ancak aralarında yaklaşık bir saat (her biri evimden bir saat uzaklıkta) olan farklı barakalara bindiler.

Küçük şeyler için zaman bulma (yolculuk gibi):

Neyse ki, sadece günlük işleri halletmek için en çok çalışmayı gerektiren aylar, en azından Kanada’da, kapalı bir devreniz yoksa (ki ben yokum) binicilik için uygun olmayan aylardır. .).

Zaman değiştiğinde, her zaman karanlıkta sabah ve akşam işleri yapmak için sabırsızlanıyorum. Ara sıra güzel hafta sonları dışında, yolculuk benim için sadece Kasım’dan Nisan’a kadar yıldızlarda değil.

Pazartesiden Cumaya olan eziyet hiç değişmezken, kış aylarında hafta sonları yepyeni bir dünyanın kapılarını aralıyor. Aslında atlarımı güpegündüz görüyorum ve o zaman genellikle hafta boyunca yapılmayan birçok “küçük şey” için zaman buluyorum.

Herkese iyi bakılıyor, kovalar iyi temizleniyor ve hava uygunsa, bazen şanslıyız ve tarlada biraz zemin çalışması yapıyoruz ya da tarlaların dışında bir el yürüyüşü yapıyoruz.

Bu benim için gerçekten bir sorun değil. Gençliğim boyunca atlarım kışı hep sevmiştir. Aslında bunun onlar için gerçekten iyi olduğunu düşünüyorum. Ayrıca, soğuk konusunda zayıfım, bu yüzden içeride güzel bir ateşin önünde iyi bir kitapla biraz fazla zaman harcamak asla kötü bir şey değildir.

Tesadüfen, ayaklarımı üzengiye sokmaya hazır olduğumda, zaman değişir, günler uzamaya başlar ve taban gevşemeye başlar.

O aylarda ahırda hayat biraz daha az zorlaşıyor – atlar dışarıda daha fazla zaman geçiriyor, onları çimenlerle tanıştırmaya başlıyoruz ve havalar ısınmaya başladığı için işler daha kolay görünüyor .

Yaz aylarında, sıcak veya böcekler gibi rahatsız edici küçük şeyler nedeniyle, bölgemizde kahvaltıdan önce veya akşam yemeğinden sonra binmek daha iyidir. Bu yüzden ahır işini altı ya da yedi civarında bitirmek, sonra bir gezintiye çıkmak, akşamı geçirmek için kesinlikle kabul edilebilir bir yol.

Bu sistem neden bizim için çalışıyor:

Benim için en büyük sorun her zaman atların günün büyük bir bölümünde kendi kendine yeterli olmaları gerektiği olmuştur. Öğle tatilinde eve koşamam ve çabucak çıkar diye onu içeri koyamam.

Bazı günler karım ya da karım işe bağlı kalıyor ve atların aç oldukları için eve gitmemiz için çılgınca kapıda beklemesini (ya da daha kötüsü koşmasını) istemiyorum.

Saat yirmi yedide önlerinde saman varken, bizim bir kovada bir şeyle ortaya çıktığımızı görene kadar tahıl zamanını gerçekten düşünmüyorlar.

Hafta sonları, sabahları kalkar, ev işleri yapar, sonra akşam yemeğine kadar sahile gideriz ve atlar bizi özlemez (o kadar yaptığımızdan değil, ama bilirsin, yapabiliriz ).

Bir sürü planlama, deneme yanılma ve pist dönüşü, iyi pist ayakları, iyi saman ve güvenli çit gibi şeyler hakkında tamamen endişe duymamız sayesinde, burada olsak da olmasak da atlarımız sabahtan akşama kadar istiridyeler kadar mutludur (ve öyleyiz, çünkü onlar için endişelenmemize gerek yok).

Umarım bu, planlamada ve atınızın evde olmasının sizin için gerçekten iyi olup olmayacağına karar vermede size biraz yardımcı olur. Size ne diyeceğim – evet, çok iş var. Evet, ödevlerinizi bu şekilde yapmalısınız ki, atlarınızın en iyi ve en mutlu şekilde yaşamasını sağlayasınız.

Ama ne zaman do sadece yapabildin çünkü burnunda bir at öpmek için PJ içinde ahıra çıkmak? Bu her şeyi değerli kılıyor.