siyah kedi

Yaygın isim:  kara kedi

Krallık:  Hayvanlar

Şube:  Chordata (Omurgalılar)

Kategori:  Memeliler

Sipariş:  Etçiller

Aile:  Kedigiller

Cinsiyet:  Kedigiller (Felis)

tür:  negris

Ömrü:  Tutsak kara ayaklı kediler 13 yaşına kadar yaşadılar.

Alt türler:  Bazı kaynaklar bir güney alt türü olan Felis nigripes thomasi’yi listeler, ancak bugün birçok yetkili bu alt türün gerçekliğini sorgulamaktadır.

Boyut ve Görünüm:   Kara ayaklı kedi, tamamen büyüdüğünde ortalama sadece 2,4 ila 4,2 pound ağırlığında olan, belki de Afrika’nın en küçük vahşi kedi türüdür. Diğer birçok hayvanda olduğu gibi, dişiler genellikle erkeklerden daha küçüktür.

Vahşi kediler

Baş ve vücut uzunluğu (kuyruklar hariç): Erkekler yaklaşık 14-17 inç uzunluğundadır. Kuyrukları yaklaşık 6 ila 8 inç uzunluğundadır. Yine, dişiler genellikle erkeklerden daha küçüktür.

Boyut: Erkekler omuzda ölçüldüğünde tipik olarak 8-10 inç civarındadır.

Renklendirme: Genel olarak, bu sevimli küçük vahşi kedinin patilerinde, kuyruğunda ve boynunda yoğun siyah çizgiler veya “halkalar” bulunur.

Bacak boyama: Bacakların alt tarafı ve ayakların pedleri siyahtır. İsimleri buradan geliyor.

Ten Rengi: Bu kedilerin derileri diğer vahşi kedilerden farklıdır çünkü derileri pembedir.

Kulak Rengi: Kulaklarının arkası, tüylerinin alt kısmı ile aynı renge sahiptir.

Gözler: Çok büyük gözleri var.

Habitat: Kara ayaklı kediler , güney Afrika’nın kurak topraklarının  gece sakinleridir ve genellikle seyrek çalı ve ağaç örtüsü olan açık, kumlu çimenli habitatlarla ilişkilendirilir. Vahşi doğada çok az çalışılmış olmasına rağmen, en uygun yaşam alanı, yüksek yoğunlukta kemirgen ve kuş içeren uzun otlu savan alanları gibi görünmektedir. Gündüzleri terk edilmiş, kazılmış yuvalarda veya termit yuvalarındaki deliklerde yaşarlar.

Yıl boyunca erkekler 8,5 mil kareye kadar dolaşırlar. dişiler ise 4 mil kareye kadar uzanır. Erkeğin bölgesi, bir ila dört dişinin bölgesiyle örtüşüyor.

Dağılım:  Kara ayaklı kediler, Namibya, Zimbabve ve Angola gibi Afrika’nın kurak güney bölgelerine özgüdür, ancak Namib veya Kalahari çöllerinin en kurak veya en kumlu bölgeleri değildir. Sayıları bu kadar azalmadan önce, Botswana’da yaşadığı biliniyordu. Ne yazık ki hiçbiri Botswana’da uzun süredir görülmedi.

Üreme:  Dişiler 8 ila 12 ay civarında cinsel olgunluğa ulaşır. Sadece bir veya iki gün östrus halindedirler ve bu süre zarfında saatler içinde çiftleşmeye açık olurlar. Yılda iki litre içebilirler.

Yavru: Dişilerin genellikle iki kedi yavrusu olur ama bazen üç ya da sadece bir kedi yavrusu olur. Bir batında dört yavru kedi olması çok nadirdir. Gebelik yaklaşık 63 ila 68 gün sürer. Yavru kedi doğumda yaklaşık 2 ila 3 ons ağırlığındadır. Yavru kediler kördür ve tamamen annelerine bağımlıdır.

Kara bacaklı kedi yavruları evcil kedilerden daha hızlı büyür. Bunu yapmak zorundalar çünkü yaşadıkları ortam tehlikeli olabilir. Yaklaşık iki haftalıkken yürümeye başlarlar. Yaklaşık bir aylıkken katı yiyecekler yemeye başlarlar ve yaklaşık iki aylıkken sütten kesilirler.

Kediler doğar ve büyürler ve yuva benzeri bir yuvadırlar. Anneler genellikle yavru kedileri yaklaşık bir haftalık olduktan sonra yeni yerlere taşır.

Dört veya beş aylık olduklarında bağımsızdırlar. Bağımsızlığını kazandıktan sonra bir süre annelerinin topraklarında kalabilirler.

paslı benekli kedi

Sosyal Sistem Davranışı ve İletişimi:  Bu tür hakkında pek bir şey bilinmiyor, ancak diğer birçok küçük kedi gibi kara ayaklı kediler de yalnızdır ve yalnızca çiftleşmek için bir araya gelirler. Kara ayaklı kediler çok asosyaldir. Bu kediler nadiren görülür. Bir şeyin veya birinin geldiğine dair en ufak bir işarette koşacak ve saklanacaklar.

Ağlamaları, muhtemelen nispeten uzak mesafelerde iletişim kurmalarını sağlamak için kendi boyutlarındaki diğer kedilerinkinden daha yüksek. Bununla birlikte, birbirine yakın olduklarında daha sessiz bir mırlama veya uğultu kullanırlar. Kendilerini tehdit altında hissederlerse tıslarlar ve hatta hırlarlar.

Gün batımı ile gün doğumu arasında kesinlikle gece yaşadıklarına inanılıyor. Gündüzleri ise yoğun kapalı alanlarda dinlenirler. Gündüz saatlerini boş çuha çiçeği, kirpi ve yaban domuzu yuvalarında geçirdikleri bilinmektedir. Tam istedikleri gibi elde etmek için o yuvaları ve yuvaları ayarlamak için kumu kazacaklar. Ayrıca gün boyunca içi boş termit höyüklerinde bulunurlar.

Kara ayaklı bir kedi köşeye sıkıştırılırsa çok şiddetli olabilir. Bu davranışlarından dolayı, “karınca yuvası kaplanları” olarak çevrildiklerinde bazen miershoopter olarak adlandırılırlar.

Bölgelerini idrar püskürterek koklayarak işaretlerler. Erkekler saatte on iki defaya kadar püskürtme yapabilir. Ayrıca nesneleri tırmalarken ve sürterken burnunu çekerler. Ayrıca kakalarını başkaları tarafından kolayca görülebilecek bir yere bırakarak bölgelerini işaretleyecekler.

Avlanma ve Diyet:  Vahşi doğada beslenmeleri esas olarak memeliler, küçük kuşlar, böcekler, örümcekler ve sürüngenlerden oluşur. Birçok tutsak kedi, kedi ve fareler için ticari diyetlerle beslenir ve beslenme gereksinimlerinin daha fazla araştırılması garanti edilir. Takip ederek, koşarak ve baskın yaparak avlanırlar veya kemirgen yuvalarının dışında avlarını beklerler. Avlanırken her gece 5 mile kadar yol alabilirler.

Diğer Afrika kedilerinden daha fazla enerjiye ihtiyaç duyarlar, bu nedenle geceleri 14’e kadar küçük avı öldürebilir ve yiyebilirler.

Genellikle kemirgenleri ve küçük kuşları yakalarlar. En sevdikleri av olmasalar da beyaz toy kuşlarını avlayabilirler. Cape tavşanı kara bacaklı kediden daha büyük olmasına rağmen birini yere serebilir.

Bazen akşam yemeklerinin bir kısmını sonraya saklarlar.

Bu kediler avlarını takip ederek ve gizlice avlanırlar. Bazen avlarını takip etmek yerine siperden çıkarıp üzerine atlarlar.

Kemirgen yuvalarının ve yuvalarının dışında gözleri kapalı sessizce bekledikleri gözlemlenmiştir. Gözleri kapalı olabilir ama uyumuyorlar. Her duyu uyanıktır ve yalnızca ortaya çıkan avın zayıf sesi veya hareketi beklentisiyle tetiktedir.

İlginç notlar:

Kara kedi hakkında farklı olan bir şey, onun zayıf bir tırmanıcı olmasıdır. Ağaç dalları umurlarında değil. Bunun nedeni tıknaz gövdeleri ve kısa kuyruklarının ağaçlara tırmanmayı zorlaştırmasıdır.

İhtiyaç duydukları tüm nemi avlarından alırlar, ancak mümkün olduğunda su içerler.

Kara kedi cesareti ve azmi ile tanınır.

Ana Tehditler:  Vahşi yaşamdaki gerçek durumu hakkında çok az şey biliniyor ve çiftçiler, hayvan araştırmaları sırasında kara ayaklı kedilerin yakalandığını nadiren bildiriyor. Yabani kediler ve Afrika çakalları için kurulan zehirli yemler ve tuzaklar kara ayaklı kediler kolayca beslendiğinden kolayca tehdit oluşturabileceğinden, ayrım gözetmeyen avcı kontrol yöntemleri büyük bir tehdit oluşturabilir. Benzer bir tehdit, en sevilen yiyecek olan çekirgelerden zehirlenmedir. Tarım alanlarında çakallar ve karakulak dışında çok az doğal düşmanları vardır ve başlangıçta düşünülenden daha yaygın olabilirler. Kedinin küçük av tabanını azaltan habitat bozulması gibi, türün menzili boyunca çiftlik hayvanlarının aşırı otlatma nedeniyle yaygın otlak kaybı, türün en büyük tehdidi olabilir.

Durum:  2002’den beri IUCN tarafından Savunmasız olarak sınıflandırılmıştır. Kara ayaklı kedi, Afrika’da üzerinde en az çalışılan vahşi kedilerden biridir. Felis nigripes, CITES’in Ek I’inde listelenmiştir ve kapsamının çoğunda ulusal mevzuat tarafından korunmaktadır. Botsvana ve Güney Afrika’da avlanmak yasaktır.

Felid TAG 2003 önerisi: kara ayaklı kedi (Felis nigripes). En yaygın küçük kedilerden biri olan kara ayaklı kediler, stres veya diyetle ilgili olabilecek benzersiz böbrek sorunlarından muzdariptir. Bu sorunlar hayvanat bahçelerinde yaşam süresini etkileyebilir. Son araştırmalar, bu tür için umut vaat ediyor ve daha fazla ithalatın mümkün olduğunu gösteriyor. Bölgesel ve uluslararası bir üreme kitabı ile SSP, 80 kişilik bir hedef grup için tavsiye edilmektedir.

Bu kedi ne kadar nadir? Uluslararası Tür Bilgi Servisi, 21’i Amerika Birleşik Devletleri’nde olmak üzere dünya çapında 21 kuşhaneyi listeler.