แมวดำ

ชื่อสามัญ:  แมวดำ

ราชอาณาจักร:  Animalia

ไฟลัม  Chordata (สัตว์มีกระดูกสันหลัง)

หมวดหมู่:  สัตว์เลี้ยงลูกด้วยนม

คำสั่ง:  สัตว์กินเนื้อ

ครอบครัว:  Felidae

เพศ:  Felines (เฟลิส)

สายพันธุ์:  เนกริส

อายุขัย:  แมวเท้าดำที่เลี้ยงไว้มีอายุได้ 13 ปี

ชนิดย่อย:  บางแหล่งระบุชนิดย่อยทางตอนใต้ Felis nigripes thomasi แต่ปัจจุบันเจ้าหน้าที่จำนวนมากตั้งคำถามถึงความถูกต้องของชนิดย่อยนี้

ขนาดและลักษณะ:   แมวตีนดำอาจเป็นสายพันธุ์แมวป่าที่เล็กที่สุดในแอฟริกา โดยแมวตีนดำจะมีน้ำหนักเฉลี่ยเพียง 2.4 ถึง 4.2 ปอนด์เมื่อโตเต็มที่ เช่นเดียวกับสัตว์อื่น ๆ โดยทั่วไปแล้วตัวเมียจะมีขนาดเล็กกว่าตัวผู้

แมวป่า

ความยาวหัวและลำตัว (ไม่รวมหาง) เพศผู้ยาวประมาณ 14-17 นิ้ว หางมีความยาวประมาณ 6 ถึง 8 นิ้ว อีกอย่าง ผู้หญิงมักจะตัวเล็กกว่าผู้ชาย

ขนาด: โดยทั่วไปแล้วผู้ชายจะอยู่ที่ประมาณ 8-10 นิ้วเมื่อวัดที่ไหล่

การลงสี: โดยรวมแล้วพวกมันเป็นสีน้ำตาลอมเหลืองที่มีรอยดำยาวเป็นวงกว้าง อุ้งเท้ามีแถบสีเข้มหนาทึบหรือ “แถบวงแหวน” ที่อุ้งเท้า หาง และคอของแมวป่าตัวน้อยที่น่ารักตัวนี้

สีขา: ด้านล่างของขาและอุ้งเท้าเป็นสีดำ นี่คือที่มาของชื่อของพวกเขา

สีผิว: ผิวหนังของแมวเหล่านี้แตกต่างจากแมวป่าตัวอื่นเนื่องจากผิวหนังของพวกมันมีสีชมพู

สีหู: หลังหูมีสีเดียวกับด้านล่างของขน

ตา: เขามีดวงตาที่โตมาก

ถิ่นอาศัย:  แมวเท้าดำเป็นสัตว์ที่อาศัยอยู่กลางคืนในดินแดนแห้งแล้งทางตอนใต้ของแอฟริกามักจะอาศัยอยู่ตามแหล่งที่อยู่อาศัยที่มีหญ้าขึ้นเป็นทรายและมีพุ่มไม้เบาบางและต้นไม้ปกคลุม แม้ว่าจะมีการศึกษาเพียงเล็กน้อยในป่า แต่ที่อยู่อาศัยที่เหมาะสมที่สุดดูเหมือนจะเป็นพื้นที่ทุ่งหญ้าสะวันนาสูงที่มีหนูและนกอยู่หนาแน่น ในเวลากลางวันพวกมันอาศัยอยู่ตามโพรงร้างหรือในโพรงของปลวก

ในระหว่างปี ผู้ชายเดินเตร่มากถึง 8.5 ตารางไมล์ ในขณะที่ตัวเมียมีพื้นที่มากถึง 4 ตารางไมล์ อาณาเขตของตัวผู้ซ้อนทับกับอาณาเขตของตัวเมียหนึ่งถึงสี่ตัว

การกระจายพันธุ์:  แมวตีนดำมีถิ่นกำเนิดในพื้นที่แห้งแล้งทางตอนใต้ของแอฟริกา เช่น นามิเบีย ซิมบับเว และแองโกลา แต่ไม่ใช่บริเวณที่แห้งแล้งหรือมีทรายมากที่สุดของทะเลทรายนามิบหรือทะเลทรายคาลาฮารี ก่อนที่จำนวนของมันจะลดน้อยลงมาก เป็นที่รู้กันว่ามันอาศัยอยู่ในบอตสวานา น่าเสียดายที่ไม่มีใครพบเห็นในบอตสวานามาเป็นเวลานาน

การสืบพันธุ์:  ตัวเมียมีวุฒิภาวะทางเพศประมาณ 8 ถึง 12 เดือน พวกมันเป็นสัดเพียงหนึ่งหรือสองวันต่อครั้ง ในช่วงเวลานั้นพวกมันจะพร้อมผสมพันธุ์ภายในไม่กี่ชั่วโมง พวกเขาสามารถมีได้สองลิตรต่อปี

ลูกหลาน: ปกติแล้วตัวเมียจะมีลูกแมวสองตัว แต่บางครั้งก็มีลูกแมวสามตัวหรือลูกแมวตัวเดียว หายากมากที่จะมีลูกแมวสี่ตัวในครอกหนึ่ง การตั้งท้องนานประมาณ 63 ถึง 68 วัน ลูกแมวมีน้ำหนักประมาณ 2 ถึง 3 ออนซ์เมื่อแรกเกิด ลูกแมวตาบอดและต้องพึ่งพาแม่อย่างสมบูรณ์

ลูกแมวขาดำโตเร็วกว่าแมวบ้าน พวกเขาต้องทำเช่นนี้เพราะสภาพแวดล้อมที่พวกเขาอาศัยอยู่อาจเป็นอันตรายได้ พวกเขาเริ่มเดินได้ประมาณสองสัปดาห์ เมื่ออายุประมาณหนึ่งเดือน พวกเขาเริ่มกินอาหารแข็งและหย่านมเมื่ออายุประมาณสองเดือน

แมวเกิดและโตเป็นโพรงเหมือนโพรง คุณแม่มักจะย้ายลูกแมวไปยังสถานที่ใหม่หลังจากที่พวกมันอายุได้ประมาณหนึ่งสัปดาห์

พวกเขาเป็นอิสระเมื่ออายุได้สี่หรือห้าเดือน พวกเขาอาจยังคงอยู่ในดินแดนของแม่ระยะหนึ่งหลังจากเป็นอิสระ

แมวด่างสนิม

พฤติกรรมของระบบสังคมและการสื่อสาร:  ไม่ค่อยมีใครรู้เกี่ยวกับสายพันธุ์นี้ แต่ก็เหมือนกับแมวตัวเล็กอื่นๆ ส่วนใหญ่ แมวเท้าดำนั้นอยู่โดดเดี่ยวและมารวมกันเพื่อผสมพันธุ์เท่านั้น แมวเท้าดำนั้นต่อต้านสังคมมาก แมวพวกนี้แทบไม่เห็นเลย พวกเขาจะวิ่งหนีและซ่อนตัวเมื่อพบสัญญาณเพียงเล็กน้อยว่ามีบางสิ่งหรือใครบางคนกำลังมา

เสียงร้องของพวกเขาจะดังกว่าแมวตัวอื่นๆ ในขนาดเดียวกัน ซึ่งน่าจะช่วยให้พวกมันสื่อสารกันในระยะทางที่ค่อนข้างไกลได้ อย่างไรก็ตาม เมื่ออยู่ใกล้กัน พวกมันจะใช้เสียงฟี้อย่างแมวหรือกลั้วคอที่เงียบกว่า หากพวกเขารู้สึกว่าถูกคุกคาม พวกเขาจะขู่ฟ่อและแม้แต่คำราม

เชื่อกันว่าพวกเขาจะออกหากินเวลากลางคืนระหว่างพระอาทิตย์ตกและพระอาทิตย์ขึ้นอย่างเคร่งครัด ในระหว่างวันพวกมันจะพักผ่อนในพื้นที่ที่มีหลังคาทึบ เป็นที่รู้กันว่าพวกมันจะใช้เวลากลางวันในโพรงว่างของพริมโรส เม่น และหมู พวกเขาจะขุดทรายเพื่อปรับโพรงและโพรงเหล่านั้นให้ได้ในแบบที่พวกเขาต้องการ นอกจากนี้ยังพบในโพรงปลวกในเวลากลางวัน

ถ้าแมวเท้าดำจนมุม มันจะดุมาก เนื่องจากพฤติกรรมนี้ บางครั้งพวกมันจึงถูกเรียกว่า miershoopter เมื่อแปลว่า “เสือจอมปลวก”

พวกเขาทำเครื่องหมายอาณาเขตด้วยกลิ่นโดยการฉีดพ่นปัสสาวะ ผู้ชายสามารถฉีดพ่นได้ถึง 12 ครั้งต่อชั่วโมง พวกเขายังดมในขณะที่เกาและถูกับวัตถุ พวกเขาจะทำเครื่องหมายอาณาเขตของตนโดยทิ้งอุจจาระไว้ในที่ที่ผู้อื่นสามารถมองเห็นได้ง่าย

การล่าสัตว์และอาหาร:  ในป่า อาหารของพวกมันส่วนใหญ่ประกอบด้วยสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนม นกขนาดเล็ก แมลง แมงมุม และสัตว์เลื้อยคลาน แมวที่เลี้ยงไว้หลายตัวได้รับอาหารเชิงพาณิชย์สำหรับแมวและหนู และจำเป็นต้องมีการตรวจสอบเพิ่มเติมเกี่ยวกับความต้องการทางโภชนาการของพวกมัน พวกมันล่าด้วยการสะกดรอยตาม วิ่งและโฉบ หรือไม่ก็รอเหยื่ออยู่นอกโพรงของสัตว์ฟันแทะ พวกมันสามารถเดินทางได้ถึง 5 ไมล์ต่อคืนขณะออกล่า

พวกเขามีความต้องการพลังงานสูงกว่าแมวแอฟริกันตัวอื่นๆ ด้วยเหตุนี้ พวกมันจึงสามารถฆ่าและกินเหยื่อขนาดเล็กได้ถึง 14 ตัวในตอนกลางคืน

พวกมันมักจะจับหนูและนกตัวเล็กๆ แม้ว่าจะไม่ใช่เหยื่อตัวโปรดของพวกมัน แต่พวกมันก็สามารถฆ่าไอ้ขาวได้ แม้ว่ากระต่ายเคปจะมีขนาดใหญ่กว่าแมวขาดำ แต่ก็สามารถเอาลงได้

บางครั้งพวกเขาซ่อนส่วนหนึ่งของอาหารเย็นไว้ในภายหลัง

แมวเหล่านี้ล่าโดยการสะกดรอยตามและแอบดูเหยื่อ บางครั้งแทนที่จะสะกดรอยตาม พวกเขาจะขับเหยื่อออกจากที่กำบังและกระโจนเข้าใส่มัน

พวกเขาถูกสังเกตว่ารออย่างเงียบ ๆ โดยหลับตาอยู่นอกถ้ำและโพรงของสัตว์ฟันแทะ อาจปิดตาแต่ไม่ได้นอน ประสาทสัมผัสแต่ละอย่างจะตื่นตัวและตื่นตัวเฉพาะเมื่อคาดถึงเสียงแผ่วเบาหรือการเคลื่อนไหวของเหยื่อที่โผล่ออกมา

หมายเหตุที่น่าสนใจ:

สิ่งที่แตกต่างเกี่ยวกับแมวดำคือมันเป็นนักปีนเขาที่น่าสงสาร พวกเขาไม่สนใจกิ่งไม้ เหตุผลก็คือร่างกายที่แข็งแรงและหางที่สั้นทำให้ปีนต้นไม้ได้ยาก

พวกมันได้รับความชื้นทั้งหมดที่ต้องการจากเหยื่อ แต่จะดื่มน้ำเมื่อมีให้

แมวดำขึ้นชื่อเรื่องความกล้าหาญและความอุตสาหะ

ภัยคุกคามหลัก:  ไม่ค่อยมีใครรู้เกี่ยวกับสถานะที่แท้จริงของมันในป่า และเกษตรกรไม่ค่อยรายงานการจับแมวเท้าดำในระหว่างการสำรวจสัตว์ วิธีการควบคุมผู้ล่าตามอำเภอใจอาจเป็นภัยคุกคามที่สำคัญ เนื่องจากเหยื่อพิษและกับดักที่เตรียมไว้สำหรับแมวดุร้ายและหมาจิ้งจอกแอฟริกาสามารถก่อให้เกิดภัยคุกคามได้ง่าย เนื่องจากแมวขาดำจะหากินได้ง่าย ภัยคุกคามที่คล้ายกันคือพิษจากตั๊กแตนซึ่งเป็นอาหารโปรด พวกมันมีศัตรูธรรมชาติเพียงเล็กน้อยในพื้นที่เกษตรกรรม ยกเว้นหมาจิ้งจอกและคาราคัล และอาจพบได้บ่อยกว่าที่คิด การสูญเสียทุ่งหญ้าเป็นวงกว้างเนื่องจากการกินหญ้ามากเกินไปของปศุสัตว์ตลอดช่วงสายพันธุ์อาจเป็นภัยคุกคามที่ยิ่งใหญ่ที่สุด เช่นเดียวกับความเสื่อมโทรมของที่อยู่อาศัยซึ่งทำให้ฐานเหยื่อขนาดเล็กของแมวลดลง

สถานะ:  จัดอยู่ในกลุ่มเสี่ยงโดย IUCN ตั้งแต่ปี 2545 แมวเท้าดำเป็นหนึ่งในแมวป่าที่ได้รับการศึกษาน้อยที่สุดในแอฟริกา Felis nigripes อยู่ในรายการภาคผนวก I ของ CITES และได้รับการคุ้มครองโดยกฎหมายของประเทศในขอบเขตส่วนใหญ่ ห้ามล่าสัตว์ในบอตสวานาและแอฟริกาใต้

คำแนะนำ Felid TAG 2003: แมวเท้าดำ (Felis nigripes) แมวเท้าดำ หนึ่งในแมวตัวเล็กที่พบบ่อยที่สุดประสบปัญหาเกี่ยวกับไตที่ไม่เหมือนใคร ซึ่งอาจเกิดจากความเครียดหรืออาหารที่เกี่ยวข้อง ปัญหาเหล่านี้อาจส่งผลต่อการมีอายุยืนยาวในสวนสัตว์ การวิจัยล่าสุดแสดงให้เห็นถึงสัญญาสำหรับสายพันธุ์นี้และการนำเข้าต่อไปเป็นไปได้ ด้วยหนังสือการปรับปรุงพันธุ์ระดับภูมิภาคและระดับนานาชาติ แนะนำให้ใช้ SSP สำหรับกลุ่มเป้าหมาย 80 คน

แมวตัวนี้หายากแค่ไหน? International Species Information Service ระบุรายชื่อนก 21 ตัวทั่วโลก รวมถึง 21 ตัวในสหรัฐอเมริกา