Od Andów po Machu Picchu, Ameryka Południowa jest pełna przygód i zapierających dech w piersiach atrakcji. Dodatkowo można znaleźć jedne z najbardziej niesamowitych ras koni w Ameryce Południowej.

Ameryka Południowa jest domem dla niektórych z  najpiękniejszych ras koni  , a wiele z nich również. Do najbardziej znanych ras w Ameryce Południowej i Ameryce Łacińskiej należą: Mangalarga Marchador, Puerivan Paso, Paso Fino, Falabella, Criollo, Chilijski Koń, Campeiro, Campolina, Brazylijski Koń Sportowy i Pampa.

Wiele z tych wspaniałych koni swoje początki zawdzięcza koniom hiszpańskim.

Poniżej przedstawiamy dziesięć ras koni z Ameryki Łacińskiej i Południowej.

1. Mangalarga Marchador

Mangalarga Marchador to narodowa rasa koni Brazylii i jest wysoko ceniona wśród ludzi. W rzeczywistości Brazylia jest domem dla ponad pół miliona tych niesamowitych koni.

Historia Mangalarga Marchador sięga połowy XVIII wieku. Francisco Gabriel Junqueira sprowadził Lustanios do Brazylii i zaczął hodować je z Barbs i lokalnymi końmi w okolicy, co zaowocowało miękkimi końmi.

Junqueira nazwała te konie Sublime. Następnie sprzedał wysublimowane konie na farmę Mangalarga w Rio de Janeiro, a popularność rasy szybko rosła.

Wkrótce ludzie zaczęli nazywać konie Mangalarga. W 1934 roku powstało Stowarzyszenie Hodowców Mangalarga, aby ustalić wyraźny kierunek hodowlany i funkcję rasy. Konie muszą zostać zarejestrowane przez sędziów rasy.

Mangalarga Marchadors są znani ze swojej niesamowitej wytrzymałości i zdolności do hodowli bydła. Chociaż nie wykonują prawdziwego kłusaka, chodzą i podrzucają kłusem, marcha patida i marcha picada.

Marcha batida i marcha picada mają czterotaktowy chód, który jest średnio szybki i niesamowicie gładki.

Mangalarga Marchadors mają elegancki barokowy design z łukowatymi szyjami, mocnymi bryczesami, głębokimi piersiami, a także muskularnymi ciałami. Mają prosty profil z uszami skierowanymi lekko do wewnątrz.

Konie Mangalarga Marchador mają średnio 14,2 do 16 rąk długości i są głównie w kolorze pinto, gniadym, szarym lub kasztanowym. Jako wszechstronna rasa, Mangalarga Marchadors wyróżnia się wytrzymałością, cięciem, ograniczaniem, pracami hodowlanymi, polowaniem i ujeżdżeniem.

2. Peru Paso

Pochodzenie peruwiańskich paso sięga setek lat i od tego czasu stały się ważną rasą w Peru. W rzeczywistości są one chronione przez rząd peruwiański, a Peru ogłosiło tę wyjątkową rasę częścią dziedzictwa kulturowego narodu.

W XVI wieku hiszpańscy konkwistadorzy przywieźli konie, które stanowiły podstawę rasy Boerevan Paso. Bas peruwiański wywodzi się od wymarłej rasy koni andaluzyjskich, Barbis i Janet   .

Ze względu na surowy teren Peru słyną z wytrzymałości i wytrzymałości, ponieważ są w stanie wytrzymać trudne warunki.

Peruwiańczycy nie biegają, ale wykonują dwa inne spacery, Paso lano i Superendando. Każdy z  unikalnych  chodów konia to czterosuwowy chód skroniowy z rytmem paso lano 1-2-3-4 i rytmem subrendando 1-2, 3-4. Subrendando jest często szybsze niż dwa getry.

Peruwiańskie bassy mają długość od 14 do 15 rąk i są dostępne w różnych kolorach. Mają elegancką, ale solidną budowę, z grubą szyją, dumną głową i smukłymi nogami.

Dzięki płynnemu chodowi są popularne na pokazach  i robią  świetne konie do jazdy konnej.

3. Paso Vin

Paso Fino to jedna z  najpopularniejszych ras koni cheerleaderek na świecie  . Mają bogatą historię sięgającą ponad 500 lat, wywodzącą się z Hiszpanii.

Podczas swojej podróży do Dominikany Hiszpanie przywieźli Barbs, Giants i Andalusians. Hiszpanie hodowali te konie razem i rozpowszechniali je w całej Ameryce Łacińskiej.

Ze względu na płynny chód i doskonałą wytrzymałość, Paso Venus są popularnymi końmi pracującymi na ranczerach w Puerto Rico i Kolumbii.

Konie paso fino nie wykonują kłusa, ale zamiast tego wykonują chód boczny z czterema równomiernie rozmieszczonymi ruchami, w których każda stopa uderza w ziemię niezależnie w ustalonych odstępach w regularnej sekwencji. Daje to szybki, nieprzerwany rytm. Wykonują charakterystyczny chód z trzema prędkościami, Classic Fino, Paso Corto i Paso Largo.

Odważny i elegancki Paso Finos ma dobrze umięśnione ciało, dobrze wysklepioną szyję, wyrazistą głowę i dobrze ukształtowane nogi. Mają długość od 13 do 15,2 dłoni i występują w różnych kolorach. Paso Venus oferuje wspaniały pokaz i szlak konny.

4. Falabella

Pochodzący z Argentyny Falabella to rasa miniaturowych koni. Mówi się, że te konie wielkości kufla są oryginalnymi miniaturowymi końmi.

Ku zaskoczeniu wielu konie Falabella mają swoje korzenie w koniach andaluzyjskich i iberyjskich. Po nieudanych próbach inwazji na Argentynę Hiszpanie zostawili konie.

Patrick Neutal zaczął hodować lokalne rasy criollo z potomkami tych hiszpańskich koni w XIX wieku, aby stworzyć mniejszego konia.

Po śmierci Neutala zadanie hodowlane przejął John Falabella, szwagier Neutala. Falabella została później skrzyżowana z kucami walijskimi, pełnej krwi angielskiej i szetlandzkimi, aby stworzyć małe konie. Po wielu chowu wsobnym oraz wzlotach i upadkach, stworzyło to spójność w rasie.

Konie Falabella mają rodowód zwykłego konia, ale o miniaturowych rozmiarach. Wszystkie konie mają około 30-34 cali wzrostu i występują w wielu różnych kolorach, a cętkowany lampart jest jednym z najpopularniejszych.

Falabella ma piękne głowy, elegancką, ale mocną budowę i przyjazne osobowości. Są popularni jako towarzysze, konie pokazowe i rywalizują w przywództwie i w ręku.

5. Kriolo

Pochodząca z regionu Pampas w Ameryce Południowej rasa criollo pochodzi od   wczesnych koni hiszpańskich . Są potomkami koni, które przybyły do ​​Ameryki od hiszpańskich konkwistadorów. 

Konie Criollo wywodzą się z wczesnych koni andaluzyjskich i są blisko spokrewnione z końmi hiszpańskimi. Oryginalnie wyhodowane na potrzeby wojny, mają zwarte i wytrzymałe kadłuby o doskonałej nośności. Są w stanie dobrze prosperować w trudnych warunkach, ponieważ regularnie pracują u właścicieli gospodarstw rolnych, aby dbać o ziemię i zwierzęta.

Kreole byli popularnym wyborem dla Mount Gauchos, argentyńskich kowbojów. W XIX wieku  do linii krwi wprowadzono  konie angielskie i perszerony, jednak rezultaty były mniej niż pożądane.

Zootechnik Don Emilio Solanet podjął się zadania przywrócenia czystości rasy, co doprowadziło do oficjalnej rejestracji.

Koń criollo ma średnią długość od 14 do 15 rąk z muskularną szyją, mocnym ciałem i szeroką klatką piersiową. Criollos są znane ze swojej wszechstronności, doskonałości w rodeo, pracach na farmie, polo, wytrzymałości i jeździe w terenie.

6. Koń chili

Jako jedna z  najstarszych ras  w Ameryce Południowej, koń chilijski wywodzi się z koni hiszpańskich. Nazywany również chilijskim Corralero, jest najstarszym odnotowanym koniem na półkuli zachodniej.

W 1557 roku gubernator García Hurtado de Mendoza przybył do Chile z 42 końmi, co zapoczątkowało chilijską rasę koni.

Konie te, pochodzenia hiszpańskiego, były popularne wśród miejscowych do pracy i jako konie bojowe. Izolacja geograficzna doprowadziła do powstania czystej formy rasy, na którą wpływ ma środowisko i potrzeby miejscowej populacji.

Konie chilijskie mają bliskie relacje z pasterzami Huasu lub chilijskimi pasterzami bydła. Słyną w Chile z pracy przy bydle i rodeo. W rzeczywistości tylko chilijscy zawodnicy rodeo mogą jeździć na chilijskich koniach.

Konie chilijskie mają muskularne szyje, głębokie klatki piersiowe i mocne ciała, z jednymi z najgrubszych koni i ogonów ze wszystkich ras koni. Wskazówki mają długość 13,1-14,2 i akceptowane są wszystkie kolory z wyjątkiem albinosa. Dzięki naturalnemu wyczuciu krów chilijskie konie doskonale sprawdzają się w pracy na ranczo, rodeo i jeździe w terenie.

7. Campero

Cambero to skonstruowana rasa pochodząca z Brazylii. Znany również jako Marchador das Araucárias, pochodzi z regionu leśnego Araucária w południowej Brazylii.

Na początku lat czterdziestych XVI wieku kapitan Alvers Nunes przywiózł do Brazylii hiszpańskie i portugalskie akcje. Podczas jego podróży niektóre konie zginęły i utworzyły  dzikie stada  .

W 1728 r. kolejna grupa badaczy znalazła konie i schwytała część z nich, aby rozpocząć program hodowlany. Hodowali je selektywnie, aby poprawić ich chód i wykorzystywali je do hodowli.

W XIX wieku wprowadzono konie czystej krwi i potomstwo arabskie, aby poprawić rasę. Związek ras założony w 1976 roku, a księga genealogiczna powstała w 1985 roku. Ich kręty chód może być poziomy lub pochyły, a jednocześnie jest szybszy i płynniejszy niż kłus.

Konie Cambero wyróżniają się wytrzymałością, wysklepioną szyją, szeroką klatką piersiową i dobrze umięśnionym ciałem. Mają długość około 14-15 rąk i są najczęściej w kolorze gniada, kasztanowym lub szarym, chociaż mogą również występować w innych kolorach. Są popularnymi końmi pracującymi na farmach, a także robią świetne konie.

8. Campolina

Campolina to brazylijska rasa koni. Ich nazwa pochodzi od Casciano Campoliny, rolnika, który rozwinął rasę pod koniec XIX wieku.

W 1870 roku przyjaciel Campoliny podarował mu czarną klacz Barb, którą pokrył ogierem andaluzyjskim. Powstały kucyk, zwany Monarką, stał się   głównym ogierem rasy.

Przez następne 25 lat Campolina hodowała rasy Monarca z końmi Cladisdale, Anglo-Norman, American Saddlebred, Holsteiner i Mangalarga Marchadur.

W latach 30. oficjalnie ustalono wzorzec rasy i zamknięto księgę genealogiczną. Dzięki swojej chętnej energii i wyjątkowo płynnym chodom szybko stali się popularnym koniem w całej Brazylii i całej Ameryce Południowej.

Chociaż Campolina jest stosunkowo nową rasą, istnieje około 85 000 zarejestrowanych Campolina, z ponad 7300 zarejestrowanymi rasami. Mają czterosuwowy chód zwany „prawdziwą marchą”.

Campoliny mają charakterystyczny wypukły wygląd, ich głowa jest pochylona blisko oczu. Mają wysklepioną szyję, dobrze umięśnione ciało i wyrafinowane, ale mocne nogi.

Campoliny mają średnio 16 rąk i często są szare, gniada, zamszowe, pinto lub srebrzystoszare. Jest to   wszechstronna rasa koni wykorzystywana głównie do prac rolniczych, jazdy terenowej, ujeżdżenia i powożenia.

9. Brazylijski koń sportowy

Opracowany w latach 70. brazylijski koń sportowy jest stosunkowo nową rasą. Stają się coraz bardziej popularne w świecie sportu konnego dzięki swoim wybitnym zdolnościom sportowym.

W latach siedemdziesiątych rasy Cirillo, Trakehner i anglo-argentyńskie zostały połączone, aby stworzyć wysportowanego, ciężko pracującego konia.

Oprócz tego wpłynęło również na andaluzyjskie, pełnej krwi, oldenburskie, westfalskie, irlandzkie konie sportowe, hanowerskie, holsztyńskie, Ciel Francais i belgijskie psy Bloods. Zaowocowało to niestrudzonym i atletycznym koniem, który wciąż zyskuje na popularności w Ameryce Południowej, Ameryce Północnej i Europie.

Pomimo tego, że jest to nowa rasa, na igrzyskach olimpijskich pojawiło się już pięć brazylijskich koni sportowych. W 2000 roku brazylijski koń sportowy zajął trzecie miejsce w mistrzostwach świata w hodowli małych koni, a później drugie w amerykańskich mistrzostwach małych koni.

Brazylijskie konie sportowe mają atletyczną, zrównoważoną budowę i chętne, pracowite osobowości. Mają około 16 rąk i zwykle są kasztanowe, gniade i szare.  Te pełne wdzięku konie doskonale sprawdzają się w ujeżdżeniu, wyścigach konnych i skokach.

10. Bamba

Koń pampa to rasa pochodząca z Brazylii. Tylko konie Bento mogą być zarejestrowane.

Pampy rozwinęły się z koni hiszpańskich sprowadzonych w XVI wieku wraz z  końmi  holenderskimi i portugalskimi, które później stały się dzikie. Konie te zostały również skrzyżowane przez Campolina i Mangalarga Marchador, wraz z innymi rasami, które często są widywane ze względu na charakterystyczny kolor sierści.

Pampasy to silne konie, które są w stanie wytrzymać trudne warunki pogodowe i teren. Lokalne plemiona opracowały tę wyjątkową rasę w oparciu o ich osobiste potrzeby. Wkrótce zasłynęli z pięknych płaszczy i miękkich spacerów.

Pampasy mają prosty lub lekko wypukły profil, lekko wysklepioną szyję i dobrze umięśnione ciało. Mają około 13,3-14,2 rozdań i występują w różnych stylach bento. Są doskonałym wyborem do wytrzymałości, pracującego inwentarza i jazdy po szlakach