การติดเชื้อเหาในม้า

เหามีสองประเภทหลัก: ชนิดที่กินผ่านการกัดและชนิดที่กินผ่านการดูด เหาเป็นแมลงตัวแบนขนาดเล็ก พวกมันอาจมีความยาวเพียง 2-4 มม. และพัฒนาเต็มที่ ทำให้ยากต่อการตรวจจับในช่วงต้นของการติดเชื้อ พวกเขาได้รับการหล่อเลี้ยงโดยของเสียที่ปล่อยออกมาจากผิวหนังรวมทั้งของเหลวในร่างกายที่สามารถสกัดได้ พวกมันผสมพันธุ์ด้วยเสื้อโค้ตที่หนากว่าซึ่งม้าจะเติบโตในช่วงฤดูหนาวและอาศัยอยู่ในส่วนต่างๆ ของร่างกายของม้า ตั้งแต่ขนจนถึงแผงคอของหาง

ม้าและลาอาจเต็มไปด้วยเหาสองประเภท ได้แก่ Haematopinus asini (H asini) เหาดูดม้า และ Damalinia equi (D equi) เหากัดม้า ทั้งสองประเภทมีจำหน่ายทั่วโลก โดยทั่วไปแล้ว H asini จะพบที่โคนของปีกหน้าและแผงคอ รอบโคนหาง และบนขนที่อยู่เหนือกีบ D equi ชอบที่จะวางไข่บนขนที่ละเอียดตามร่างกาย และมักพบที่ด้านข้างของคอ ด้านข้าง และโคนหาง

เหาเป็นแมลงแบนไม่มีปีก มักมีความยาว 2-4 มม. กรงเล็บของขาถูกปรับให้ยึดติดกับขนหรือขนนก Mallophaga มีขากรรไกรล่างสำหรับเคี้ยวอาหาร และกินผลิตภัณฑ์จากผิวหนัง โดยเฉพาะเกล็ดและเปลือกของผิวหนัง แหลม Malovagan กว้างกว่า Prostorax Anoplura เป็นผู้ให้เลือด เมื่อไม่ใช้งาน ลวดลายของส่วนปากจะถูกดึงเข้าไปในศีรษะ

ไข่เหาหรือไข่เหาติดอยู่กับขนของสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมที่อยู่ใกล้ผิวและมีสีซีด โปร่งแสง และกึ่งวงรี นางไม้สามขั้นตอนที่มีขนาดเพิ่มขึ้นนั้นมีขนาดเล็กกว่าผู้ใหญ่ แต่มีนิสัยและรูปลักษณ์คล้ายกัน หนึ่งรุ่นต้องใช้เวลาประมาณ 3-4 สัปดาห์จึงจะเสร็จสมบูรณ์ แต่จะแตกต่างกันไปในแต่ละสายพันธุ์

อาการและประเภท

เหาแสดงออกโดยอาการคันและการระคายเคืองของผิวหนังด้วยการขีดข่วนถูและกัดในบริเวณที่ได้รับผลกระทบ โดยทั่วไปแล้วจะมีลักษณะที่ไม่ถูกจำกัด ขนหยาบ และผลผลิตต่ำในสัตว์เลี้ยงในฟาร์มเป็นเรื่องปกติ ในกรณีที่รุนแรง อาจมีผมร่วงและมีรอยขีดข่วนเฉพาะที่ เหาที่ดูดกินอย่างรุนแรงอาจทำให้เกิด  โรคโลหิตจาง ได้

• เหามีสองประเภทหลักคือ:
  • เหากัด
  • เหาดูด
• อาการที่เกิดจากเหา ได้แก่:
  • สูญเสียเสื้อโค้ทมันเงา
  • ผมร่วงจากคอ
  • ผมร่วงจากไหล่
  • เสื่อขนตามร่างกาย
  • แผงคอและหางแน่น
  • คันผิวหนัง
  • การเสียดสีกับเสา ผนัง เป็นต้น
  • กัดผิว
  • สูญเสียสภาพในกรณีที่รุนแรงมากขึ้น
  • โรคโลหิตจางที่ เกิดจากการสูญเสียเลือดอย่างต่อเนื่องเกิดขึ้นในกรณีที่รุนแรงที่สุด
  • เหาสามารถมองเห็นได้บนผิวของผิวหนัง

เหตุผล

ม้าที่มีสุขภาพดีน้อยกว่ามีแนวโน้มที่จะมีการระบาดของเหารุนแรง พื้นที่ที่มีม้าจำนวนมากรวมกันถือเป็นแหล่งเพาะพันธุ์ของเหาและจะเพิ่มโอกาสที่ม้าจะเข้ามารบกวน แม้แต่ส่วนที่แข็งแรงที่สุด หลักสูตรนี้สั้น เนื่องจากไข่เหาตั้งอยู่บนเส้นผมและฟักออกภายในสิบวัน โดยปกติแล้วจะเป็นเวลาสั้นพอที่จะทำให้อาการแย่ลงโดยไม่มีใครสังเกตเห็น

วินิจฉัย

ไม่จำเป็นต้องเรียกสัตวแพทย์เพื่อวินิจฉัยเหา แต่ควรปรึกษาสัตวแพทย์เมื่อต้องการพบและรักษาโรคเหา การมีข้อมูลพื้นฐานเกี่ยวกับการจัดการกับเหามักเป็นประโยชน์ เพราะคนที่ไม่รู้ว่ากำลังจัดการกับอะไรอาจไม่ค่อยมีโอกาสรับมือกับเหามากนักเมื่อต้องกำจัดเหา

การวินิจฉัยขึ้นอยู่กับการปรากฏตัวของเหา ควรแยกขนออกและควรตรวจสอบผิวหนังและส่วนใกล้ขนด้วยแสงหากอยู่ภายใน ขนของสัตว์ขนาดใหญ่ควรแยกออกจากใบหน้า คอ หู เส้นบน เหนียง แขนเสื้อ ฐานของหางและกุญแจของหาง ไข่สามารถมองเห็นได้ง่ายในสัตว์เล็ก บางครั้งเมื่อขนพันกัน เหาจะมองเห็นได้เมื่อก้อนเนื้อแตกออก เหาถูกกระตุ้นโดยเหาและสามารถมองเห็นได้ผ่านเส้นผม เหาที่ดูดมักจะเคลื่อนที่ได้ช้ากว่าและมักพบว่ามีปากที่ฝังอยู่ในผิวหนัง

การรักษาหรือการรักษา

การตัดขนเป็นขั้นตอนแรกที่ดีที่สุดในการรักษาเหาในม้า นั่นก็เพราะว่ายิ่งขนยาวเท่าไร เหาก็จะยิ่งต้อนรับมากขึ้นเท่านั้น และนี่เป็นวิธีที่ดีในการกีดกันไม่ให้พวกมันอพยพและผสมพันธุ์บนหลังม้าของคุณ ยิ่งขนหนาขึ้นเท่าใดจำนวนเหาก็จะยิ่งมากขึ้นเท่านั้น นี่คือเหตุผลที่ฤดูหนาวเป็นเวลาที่ดีที่สุดที่จะผสมพันธุ์ในปริมาณมาก

เหาควรรักษาทุกสองสัปดาห์เพราะวงจรชีวิตสั้นมาก การรักษาที่น้อยกว่าจะทำให้เหามีเวลามากพอที่จะเพิ่มจำนวนขึ้นใหม่และกลายเป็นปัญหาอีกครั้ง ยาฆ่าแมลงอาจเป็นวิธีการรักษาที่ดีที่สุด ผงฆ่าเหาชนิดหนึ่งสามารถใช้ปัดขนม้าและฆ่าปรสิตได้เช่นกัน

การใช้ชีวิตและการจัดการ

การรักษาม้าของคุณให้ถูกตัดเมื่อเป็นไปได้เป็นวิธีที่ดีในการทำให้เหาช้าลง สิ่งสำคัญคือต้องแน่ใจว่าทำการรักษาบ่อยเพียงพอเพื่อกำจัดเหา