อาการของโรคนี้มักปรากฏที่ขาหลัง ตั้งแต่ส้นเท้าถึงเข่า และรวมถึง:

• แผลที่ขา
• ผมร่วง
• ลอกผิว
• คันผิวหนัง
• ลอกตามรอยโรค
• ผิวพับ
• การสะสมของของเหลวในผิวหนัง
• ปล่อยเซรั่ม 
• แผลที่ผิวหนัง
• เปลือกหนาและแข็ง
• ความเจ็บปวด
• บวม
• บาดแผลในตัวเอง เช่น ม้ากัด ข่วนขา
• ประทับตรา
• ความอ่อนแอ

ส้นเท้าแตกเกิดจากผิวหนังระคายเคืองซึ่งอาจทำให้แบคทีเรียเข้าสู่เท้าและขาได้ ปัจจัยบางประการที่สามารถนำไปสู่การระคายเคืองนี้คือ:

• สภาพเปียกๆ ที่ทำให้ผิวนุ่มขึ้น
• รอยถลอกหรือบาดแผล เช่น การถูโคลนบนผิวที่อ่อนนุ่ม
• การติดเชื้อแบคทีเรีย เช่น Dermatophilus congolensis, Staphylococcus หรือ pseudomonas specie
• การติดเชื้อรา
• ไร เช่น หิดรก  
• ดินและทุ่งหญ้าบางชนิด เช่น ลานทรายหรือพืชพันธุ์หยาบ
• การล้างขามากเกินไป 
• ผ้าปูที่นอนระคายเคือง 
• การวางผ้าพันแผลหรือรองเท้าที่ไม่เหมาะสม 
• ภาวะที่เกิดจากภูมิคุ้มกัน เช่น โรคหลอดเลือดอักเสบทางใบพาสเทิร์นและแคนนอน หรือทางใบเพมฟิกัส
• โรคหรือภาวะใด ๆ ที่ทำให้ภูมิคุ้มกันอ่อนแอลง
• ความไวแสง 
• ความบกพร่องทางพันธุกรรม เช่น สายพันธุ์ที่มีขน
• อ่อนไหว 
• เนื้องอก 

ในการวินิจฉัยส้นเท้าแตก สัตวแพทย์จะต้องตรวจม้าของคุณ ข้อมูลใดๆ เกี่ยวกับการจัดการและสภาพความเป็นอยู่ของม้าของคุณ และเกี่ยวกับม้าตัวอื่นๆ ในประชากร เช่น ม้าที่อาจมีไร สามารถช่วยสัตวแพทย์ในการวินิจฉัยได้ 

สัตว์แพทย์ของคุณอาจใช้ภาพพิมพ์แถบอะซิเตท ตัวอย่างผม ไม้กวาดโดยตรงจากซีรั่มที่เก็บรวบรวม เศษผิวหนัง หรือตัวอย่างสะเก็ดใดๆ เพื่อทดสอบเชื้อรา แบคทีเรีย หรือไร ไรจะพบได้ดีที่สุดในตัวอย่างผิวหนังส่วนลึกบริเวณขอบแผล อาจทำการตรวจชิ้นเนื้อผิวหนังหากสงสัยว่าเป็นเนื้องอกหรือภาวะภูมิคุ้มกัน

การรักษาขึ้นอยู่กับสาเหตุของส้นเท้าแตก การรักษาหลักคือการกำจัดการติดเชื้อและปล่อยให้ผิวหนังหายดี ในขณะเดียวกันก็รักษาสภาพที่เป็นต้นเหตุ

ขั้นแรก มักจะตัดผมเพื่อควบคุมบริเวณนั้นได้ดีขึ้น โดยทั่วไปไม่แนะนำให้เอาเปลือกออก แต่อาจช่วยในกรณีของ Dermatophilus congolensis ซึ่งไม่สามารถอยู่รอดได้เมื่อมีออกซิเจน สามารถทำได้หลังจากแช่ขาในน้ำยาต้านเชื้อแบคทีเรียและเชื้อราทุกๆ 3 ถึง 4 วัน หรือล้างขาด้วยแชมพูต้านเชื้อแบคทีเรีย ลอกเฉพาะเปลือกอ่อนที่พร้อมจะหลุดร่วงเท่านั้น หลังจากนั้นล้างให้สะอาดและเช็ดขาให้แห้งด้วยผ้าสะอาด สามารถใช้ครีมต้านเชื้อแบคทีเรียทุกวันหลังล้างขา

ในระหว่างการรักษา ม้าควรถูกตรึงและเก็บให้ห่างจากสภาพเปียกหรือโคลนปนเปื้อน การทำความสะอาดบริเวณนั้นด้วยแชมพูยา ไอโอดีน หรือคลอเฮกซิดีนสามารถกระตุ้นแบคทีเรียตามธรรมชาติของผิวหนังได้ คุณสามารถใช้ครีมบาเรียได้หากคุณไม่สามารถทำให้ม้ามั่นคงได้ คุณยังสามารถใช้ผ้าพันแผลเพื่อรักษาพื้นที่ที่ได้รับผลกระทบให้สะอาด

การรักษาอื่นๆ ที่อาจกำหนดได้ขึ้นอยู่กับสภาพ FIN ของม้าของคุณ อาจรวมถึงยาต้านการอักเสบและบรรเทาอาการปวด, อาหารเสริมวิตามินอีและกรดไขมันโอเมก้า, สเตียรอยด์เฉพาะที่หรือทั้งระบบสำหรับความไวแสง, โรคเรื้อนในรก, หลอดเลือดลิวโคไซต์, หรือการใช้ถุงน่องอัลตราไวโอเลต และห้ามแสงแดดสำหรับม้าที่ไวต่อแสง

การฟื้นตัวขึ้นอยู่กับสาเหตุของส้นเท้าแตกทั้งหมด และอาจเป็นอาการตลอดชีวิตในบางกรณี กรณีส่วนใหญ่ตอบสนองต่อการรักษาได้ดี แม้ว่าจะต้องรักษาสภาพต้นเหตุด้วย

คุณอาจได้รับยาที่บ้าน เช่นเดียวกับแผนการรักษาที่รวมถึงการล้างบริเวณนั้นด้วยโลชั่นพิเศษ สระผม และทาขี้ผึ้งต้านเชื้อแบคทีเรีย รักษาขาม้าที่ได้รับผลกระทบให้สะอาด แห้ง และกันน้ำได้ หากจำเป็น ลดหรือจำกัดไม่ให้ม้าของคุณสัมผัสกับสภาพที่เปียกชื้นและพื้นที่ที่เป็นโคลน 

แม้ว่าในหลายๆ กรณีจะไม่สามารถป้องกันส้นเท้าแตกได้ แต่คุณสามารถลดโอกาสของม้าได้โดยการป้องกันไม่ให้ม้าของคุณอยู่ในสภาพที่อาจทำให้ความชื้นยังคงอยู่ที่ขา วิธีที่จะบรรลุสิ่งนี้คือการทำให้ขาแห้งได้ดีหลังออกกำลังกาย หลีกเลี่ยง